Een week hebben we hem nu in huis, de Wii-fit van Nintendo en hij overtreft alle verwachtingen. Zelf kan ik wel wat kilootjes kwijt en met een beroep waarbij ik vooral achter de pc zit kan ik ook wel wat beweging gebruiken. Ik ben niet echt van het rennen, vanwege slechte knieën, skates is leuk, maar na 1x vallen en daarna 6 weken in het gips is dat ook niet meer en de sportschool vind ik te duur voor wat je er voor krijgt. Dus de Wii-fit lijkt mij dan een heel goed alternatief. Wat goed voor mij is, is natuurlijk ook goed voor al die kinderen waarover je in de krant leest, die te weinig beweging krijgen en teveel kilootjes hebben. Deze kinderen zijn vaak wat onzeker, zien niet echt wat in een teamsport, of zijn er niet zo goed in, en zijn vaak ook wat moeilijk in beweging te krijgen. Nu generaliseer ik natuurlijk wel wat, maar voor een groot deel van de wat dikkere kinderen gaat dit wel op.

De Wii-fit dus. Heerlijk bewegen in de anonimiteit van je (woon)kamer. Heerlijk bewegen zonder dat je het helemaal in de gaten hebt. En niet zomaar bewegen. Het is voor het grootste deel bewegen met een spelelement en dat maakt het ook zo vreselijk leuk en bovendien verslavend. [Lees meer…]

Na lang zeuren hebben we er eindelijk één in huis, een Wii, samen met het Sportspakket. In plaats van een of ander spel achter de pc, is nu tennis en bowlen favoriet, met de Wii. Tafel aan de kant, bank naar achter (moeder, red je vaas met bloemen) en trui uit. Hier wordt gesport na schooltijd. Hoewel het natuurlijk niet ten koste van het huiswerk moet gaan, maar ik vind dit eigenlijk wel een mooie uitvinding. Ze ontspannen even, maar ondertussen is er volop beweging. Soms nonchalant met de hand in de zak, soms bloedfanatiek met grote bewegingen. Wat ik nog een groot voordeel van de Wii vind is de aantrekkingskracht. Was het eerst na schooltijd gelijk naar boven en dan op de MSN, nu komen de vrienden gewoon weer mee naar huis en spelen ze om en om hun potje tennis. Zelf vind ik het ook wel leuk, ook al is het even wennen. Zo’n controller is nu eenmaal niet echt een tennisracket. De beweging is wat anders. Ik moet dan ook ontzettend lachen als ik de jongste zie tennissen. De forhand beweegt hij de controller naar voren en voor de backend staat hij in dezelfde positie en beweegt hij de controller naar achter en het werkt. Maar als het spannend wordt, maak dan maar ruimte, want dan gaat het echt fanatiek en is de kamer bijna te klein.
Pret met bowlen is om de bal naar achteren te gooien, waarbij alle toeschouwers op het beeld verschrikt omhoog springen. Ik snap best goed waarom het eerste wat je leert met de Wii is dat je die polsbandjes om moet doen. Je zal toch maar in een grote zwaai, zo in je spel, de controller door de tv gooien. [Lees meer…]