Vertrouwen

Verbieden, filters, geen internet of vertrouwen?? Kinderen zijn redelijk thuis op internet en kunnen dus op sites terecht komen waarvan wij ouders toch eigenlijk vinden dat ze niet echt geschikt zijn voor kinderogen. Hoe ga je daar nu mee om?
Gisteren bij Kennisnet o.a. daarover van gedachten gewisseld met Bamber Delver van de Kinderconsument.
Plaats je een filter op de computer van je kinderen? – ZIj hebben sneller door hoe ze die kunnen omzeilen dan dat jij als ouder doorhebt hoe je die moet installeren.
Verbied je internet? – Dan gaan ze wel bij een vriendje kijken.
Als kinderen naar porno ea sites willen gaan, dan doen ze dat echt wel. Hoe voorkom je dan dat kinderen perongeluk op een verkeerde site terecht komen?
Dat kun je niet echt voorkomen. Ook door een filter kan een verkeerde site toch op de computer komen.
Belangrijk is dat je met je kind een afspraak kunt maken. Zo heb ik met de jongens een afspraak gemaakt dat ze niet naar sexsites mogen surfen, waarom ik dat niet goed vind snappen ze (vind ik belangrijk want domweg verbieden heeft mi geen zin). Ik vertrouw er dan ook op dat dat niet meer gebeurt. Een filter die ik tijdelijk op de computer had gezet, heb ik ook weer verwijderd.
Ik heb (vooral met de oudste) de afspraak gemaakt dat hij komt waarschuwen als hij perongeluk op een verkeerde site terecht is gekomen en dat hij altijd moet komen praten als er dingen op internet gebeuren die hij niet begrijpt, of die hem bezig blijven houden. Ik heb hem verteld dat ik nooit boos op hem zal worden als hij perongeluk op een sexsite terecht is gekomen. Dat ik weet dat dat soort dingen gebeuren en ik heb hem uitgelegd waarop hij moet letten om te zorgen dat het zo weinig mogelijk gebeurt.

Dat hij het heeft begrepen hoorde ik pas van zijn leerkracht op school. Bij het zoeken naar plaatjes voor het schoolproject over voeding, had hij gezocht via Google-afbeeldingen, naar banaan.
Zo kreeg hij ook het plaatje in beeld van een mooi stilleven van het geschoren kruis van een dame, mooi opgemaakt met een banaan en twee sinasappels, creatief met fruit zeg maar.
Hij heeft de leerkracht geroepen om hem te laten zien wat hij op het internet tegenkwam bij het zoeken naar een bananenplaatje. Ook voor de leerkracht mijn complimenten. Hij heeft er rustig met mijn zoon over gepraat, even gepolst wat het bij hem teweeg bracht en gezegd dat hij maar naar andere plaatjes moest gaan zoeken. Ze waren het er beide wel over eens dat dit plaatje niet echt geschikt was om uit te printen en op te hangen bij de tentoonstelling voor de ouders 😉
Einde verhaal. Geen ophef, geen leerkracht/kind in paniek bij het zien van zoveel ‘verschrikkelijks”. Een kind die weet dat hij de leerkracht even moet waarschuwen (vertrouwen van kind in de leerkracht) en een leerkracht die daar heel rustig mee omgaat, laat blijken dat hij het vertrouwen van het kind waard is en ook even kijkt of het kind niet in de war is of zo.