Bij ons op school maken de kinderen docu-werkstukken. In een schooljaar moeten ze er drie maken over verschillende onderwerpen. Bij groep 7 en groep 8 help ik als ‘docu-moeder’. Ik doe dit nu al drie jaar en het is leuk werk, meestal.
E?n groep die ik nu begeleid is anders. De ene helft is serieus aan het werk, denkt na over een woordveld en leervragen en heeft stapels boeken voor zich waar naarstig in gezocht wordt naar informatie. De andere helft zit achter de computer. Een paar van hen zijn nog wel aan het werk, maar de rest hangt. Google voor de neus en maar woorden invullen. Af en toe klinkt het geluid van een spelletje. ‘Tja, daar kwam ik zomaar op’. Dat kan, maar dat betekent niet dat je het ook moet gaan spelen. E?n jongen hangt het hele uur rond de computers. Hij doet echt niets. Terugsturen naar het lokaal helpt maar even, dan hangt hij er weer. Er komt niets uit zijn handen. Ook bij een aantal andere jongens jeuken mijn handen. Ze maken lawaai, kletsen door alles heen, storen iedereen en erger nog – ze trekken zich niets van een waarschuwing aan. Hun werkstukken gaan over niets en het kan ze niets schelen. Het is voor het eerst dat ik dit zo meemaak. Is het toeval? Zitten toevallig een heleboel onge?nteresseerde kinderen bij elkaar in de klas? Steken ze elkaar aan? Of zijn kinderen niet meer ge?nteresseerd in meer dan computers, tv en buiten hangen?
Archief voor 2005
Vervoer van kinderen
Een vraag van een ouder in de vraagbaak van het Ouderraad Netwerk. Kinderen worden voor een schoolreisje nog steeds vervoert in bussen zonder gordels en liefst met drie kinderen op een bankje. Overweging… anders wordt het zo duur. Neem me niet kwalijk, maar gaat de veiligheid van de kinderen niet boven alles? Een schoolreisje is leuk, maar als ouder wil je toch dat je zeker weet dat je kind zo veilig mogelijk daar komt? Of kan het ouders niet schelen? Ik kan het mij niet voorstellen.